Thonë se ëndrrat janë ushqimi i shpirtit. Ato janë më thelbësore për të rinjtë, trupi dhe personaliteti i të cilëve janë ende në zhvillim dhe kanë nevojë edhe më shumë për “ushqim”. “Të kesh ëndrra është e rëndësishme sepse ato përcjellin shpresë për diçka, sepse ato e bëjnë të qartë atë që është e rëndësishme për ju. Ato tregojnë për një të ardhme për të cilën ia vlen të përpiqesh,” thonë psikologët.

Por jo të gjitha ëndrrat duhet të realizohen; ëndrrat janë krijime të imagjinatës. Ndonjëherë një ëndërr e bukur është e vlefshme në vetvete dhe e bën jetën më të bukur. Nëse të gjitha ëndrrat mund të realizohen, ato mund të mos jenë mjaftueshëm fantastike dhe jo të vërteta.” Por ekspertët e dinë gjithashtu se: “Nëse vetëm ëndërroni dhe në jetë nuk realizoni asgjë, atëherë ju pret zhgënjimi. Detyra është të gjesh ekuilibrin individual.”

Çfarë është e mirë për mua?

Asgjë nuk është më e fortë se një ide, së cilës i ka ardhur koha. Shpesh është shumë më e vështirë të zbulosh se çfarë dëshiron vërtet në jetë, në çfarë konsiston ëndrra jote. Këshillohet gjithmonë vetëvëzhgimin: ndjenjat e mia, mendimet e mia, reagimet e trupit tim janë ato që më drejtojnë. Çdo ditë, shumë situata tregojnë, për shembull, nëse preferoj të jem i rrethuar nga shumë njerëz ose kam nevojë për kohë vetëm, ndaj cilës muzikë reagoj pozitivisht, cilat aktivitete pothuajse nuk ndihem i lodhur dhe kur tashmë ndihem i painteresuar ose i refuzuar kur mendoj për diçka. Fatkeqësisht, prirjet dhe talentet e dikujt shpesh errësohen nga pritshmëritë dhe dëshirat e të tjerëve. Dëshira për të përmbushur këto pritshmëri janë shpesh edhe një forcë e rëndësishme shtytëse pas vendimeve në jetë.

Ëndrra ime apo e juaja?

Ashtu si prindërit mund të qëndrojnë në rrugën e fëmijëve të tyre në përmbushjen e dëshirave të tyre të jetës, ata sigurisht mund të jenë edhe mbështetës të dobishëm. “Është e rëndësishme që prindërit të bëjnë dallimin e mirë midis përvojave, ideve dhe dëshirave të tyre dhe atyre të fëmijës. Kjo është shpesh shumë e vështirë. Sepse prindërit janë mësuar që në fillim të marrin përsipër përgjegjësinë për të siguruar mbijetesën e fëmijës duke plotësuar nevojat bazë më të rëndësishme të ushqimit, ngrohtësisë dhe sigurisë. Kufijtë mes vetes dhe fëmijës së tyre mjegullohen vazhdimisht”, shpjegojnë psikologët. Ndërsa fëmijët rriten, është e vlefshme që prindërit t’i perceptojnë ata si njerëz të pavarur dhe t’i vëzhgojnë, të bëjnë pyetje dhe të bëjnë sugjerim. Në këtë mënyrë ata mund të shoqërojnë rrugën emocionuese dhe të rëndësishme të zhvillimit të identitetit si njerëz të besueshëm dhe me përvojë.”

Thjesht provoje!

Përveç fatit, optimizmit dhe këmbënguljes, guximi për të provuar gjëra të reja është një mjet i rëndësishëm në rrugën drejt përmbushjes së dëshirave. Sepse vetëm ata që janë të gatshëm të largohen nga zona e rehatisë kanë gjithashtu mundësinë të njohin gjëra të reja. “Është e dobishme të dish se unë dhe aftësitë e mia bëjnë ndryshim. Pastaj zhvillohet ndjenja fuqizuese e vetëefikasitetit. Për ta bërë këtë, duhet të jeni në gjendje të provoni veten në shumë situata, të provoni dhe të mos vlerësoheni paraprakisht. Ndonjëherë diçka mund dhe duhet të shkojë keq, si një fëmijë që mëson të ecë. Proceset janë të ngjashme, por çdo fëmijë është paksa i ndryshëm. Dhe edhe nëse vazhdimisht e vendos fëmijën në fund, ai nuk dorëzohet. “Nëse prindërit ose njerëzit e tjerë ndërhyjnë sa më pak të jetë e mundur, besimi në aftësitë e fëmijës mund të zhvillohen dhe kjo të çon në bindjen se edhe më shumë aftësi janë të përgjumura brenda vetes.