Në sekuencën e parë, Estampes 1, u përpoqa të paraqesë një prezantim të parë mbi Debussy-n dhe për mënyrën se si ai ishte i ndryshëm nga të gjithë kompozitorët e tjerë; në fakt, përpara dhe pas tij.

Ai ka këmbëngulur që ta thërrasin (madje edhe kartvizitat e tij mbanin emrin) – Claude Debussy, muzikant francez.

Për Debussy-n mund të thuhen shumë gjëra, por në fakt, ai solli shumë ndryshime në botën e muzikës siç ishte ajo atëherë më shumë nga Evropa Qendrore dhe tani, ai solli diçka totalisht të re; një gjuhë të re muzikore, dhe një imagjinatë të re tonesh.

Francezët dhe Franca kanë qenë gjithmonë të interesuar për Peninsulën Iberike (e ndodhur në pjesën jugperëndimore të Evropës, e lidhur me rajonet e Spanjës dhe të Portugalisë). Dhe, Debussy nuk përbën përjashtim këtu. Ai ka shkruar një pjesë të plotë – Iberia. Dhe, pjesa e dytë e saj titullohet ‘Mbrëmje në Granada’. Ajo fillon me një ritëm ndjellës dhe tërësisht spanjoll (1:45).

Mendoj se, këtu ngjyrat spanjolle janë të dukshme, dhe kjo vazhdon përgjatë gjithë pjesës. Menjëherë pas saj, vjen një seksion të cilin ai e ka shkruar me ritme më të shpejta (2:51). Më pas, ai zhvillon të gjitha llojet e motiveve përgjatë gjithë pjesës dhe vetëm në fund ajo tretet në të njejtat ritme si me fillimin e saj (4:30).

Për mua, kjo është një nga pjesët më të bukura të Debussy-t.

Shpresoj t’ju ketë pëlqyer!

***

Daniel Barenboim (1942) është një pianist dhe dirigjent argjentinas. Aktualisht, ai është dirigjent i Operas Shtetërore të Berlinit dhe Staatskapelle Berlin (Orkestër gjermane  dhe orkestër residente e operas së Berlinit, që i ka rrënjët që në vitin 1570.) Barenboim mban titullin ’Dirigjent për jetë’ që nga viti 2000. Më parë ai ka shërbyer si dirigjent i Orkestrës Simfonike të Çikagos, Orkestrës së Parisit dhe La Scala në Milano.